Iedereen maakt het weleens mee: je moet de boel opruimen. Voorwerpen glijden door je handen, hup de vuilniszak in. Maar dan hou je iets in je hand en komen de beelden vanzelf naar voren. Dit gooi je nooit weg.
Rob van Olm verzamelde deze verhalen voor MAX Magazine eerst vanuit zijn vriendenkring. Later stuurden de lezers hem de verhalen toe. De vaak oudere abonnees vormden een schier onuitputtelijke bron. Als lezer van de verhalen raak je iedere keer weer verrast. Met name de gebeurtenissen die met de voorwerpen uit de oorlog verbonden zijn, vormen een bijzondere manier van geschiedschrijving. De waarde van het boek zit ook in het gegeven dat je onwillekeurig anders naar voorwerpen gaat kijken. Als je er eenmaal oog en oor voor hebt, raak je eraan verslaafd.
Dit gooi ik nooit weg is overal verkrijgbaar.