We worden dus geacht om blíj te zijn. Goudmijn lonkt voor Eredivisie, kopte De Telegraaf. Alleen nog even handjeklap met de kabelboeren KPN, Vodafone, Ziggo, T-mobile en Delta over de televisierechten, dan kunnen de clubs ruim twee miljárd euro in hun onpeilbaar diepe zakken steken. Hartstikke góed voor het voetbal.
De liefhebber voor de buis krijgt een schítterende sigaar uit eigen doos – want die ruim twee miljard moet natuurlijk wel worden opgehoest door de kijker thuis – maar dan heeft hij wél wat. Ja, wát? Eén plastic bekertje van inkoop minder dan één cent tegen de kuit van een grensrechter (FC Groningen-NEC) en het kijkproduct van ruim twee miljard is van nul en generlei waarde. Eén batterijtje van minder dan één euro bij de Action tegen een kaal hoofd (Feyenoord-Ajax) en het product van ruim twee miljard blijkt een luchtbel die uit elkaar spat als je er een vlammetje onder houdt van een op ’t veld gegooide aansteker.
Dan kunnen we met ons allen naar groeiend gras kijken en een week later naar het sfeerloze restant van de gestaakte wedstrijd in een leeg stadion. Of – als er wel publiek is – op de bank met een verrekijker speuren naar voetballers als kooivechters, omdat de camera’s uitgetild moeten worden boven beschermende netten. Maar zelfs zónder al die ongein… Maakt ruim twee miljard euro voetbal léuker?
In Engeland krijgen de compleet doorgedraaide Premier League-clubs voor drie seizoenen meer dan tíen miljard aan tv-rechten en wat is het gevolg? Dat Chelsea een schítterend transferrecord boekt door in één seizoen voor 611,49 miljoen aan spelers te kopen en nu op een schítterende elfde plaats staat. Bij die waanzin passen geen woorden als ‘goudmijn’, maar woorden als ‘vernietiging’.
De jonge talenten van AZ wonnen met heerlijk voetbal de Youth League, door poenige clubs als Real Madrid en Barcelona te verslaan. Pareltjes die nog jaren in Alkmaar zouden moeten spelen, maar veel te snel worden weggekocht als bankzitters van Londen tot Turijn. Waar AZ die talenten vandaan haalt? Uit Amsterdam. Want Ajax heeft ’t te druk met het miljoenenspel rond de góudmijn. De goudmijn die een zwart gat blijkt te zijn.
Bert Dijkstra is columnist bij NH Sportcafé en schrijver van o.a. Anneli verbinder tussen zwart en wit en John van den Heuvel een lustrum lang extreme beveiliging. Recent verscheen de roman Verscheurde krant.