Reggie Smith overleed woensdag 18 juni 2025. Samen met Arthur van Amerongen werkte hij aan een serie Portugese wijngidsen. Arthur schreef op GeenStijl een in memoriam voor zijn vriend:
Begin november 2021 kreeg ik dit bericht van Nico Dijkshoorn: “Krijg nou de kolere. Kom er nu pas achter dat jij Reggie Smith kent. Heb ik mee gehonkbald, bij H.C. T.I.W. en daarna TIW/Survivors. Doe Reggie de groeten. Hij is geen reet veranderd. We waren een beetje bang voor hem. Ik herinner mij de eerste Enge Hond van Amsterdam die volgens Reggie ‘niets deed’. Zijn vader heette ook Reggie, die speelde honkbal met een houten been. Echt een goede werper, maar als je een stootslag neerlegde was hij kansloos. Zijn vaste act, zoals bij veel Amsterdammers, was: zogenaamd vallend een kamer of ruimte binnenkomen. Iedereen MOEST weten dat hij er was. Daar moet Reggie last van hebben gehad. Ach, zijn legendarische vader met dat ene been, die het zo erg vond dat hij dood ging dat hij maanden lang zijn eigen uitvaart heeft voorbereid.”
En nu is Reggie Smith junior dus ook dood.
Zes jaar geleden dook hij op in mijn leven. Reggie importeerde via zijn bedrijfje Maria Gomes Portugese wijnen, reisde regelmatig door het hele land en wilde mij graag eens ontmoeten. Hij vond mijn Volkskrant-columns over Portugal grappig, we zakten een nacht flink door bij mij in de Algarve en besloten samen Dé Wijngids voor de Algarve en de Alentejo te gaan maken. Die expeditie werd een groot feest. Reggie bleek een heerlijk Mokums boefje: hij was inbreker geweest, jatte op grote schaal brommers en motoren en had al heel snel een wiethok. Dat hok moet hij tot zijn dood gehad hebben. Hij praatte plat Amsterdams en kon schitterend liedjes uit de Jordaan zingen. Zijn Portugees was beter dan mijn Portugees en hij bleek een geweldige wijnkenner. Van hem leerde ik wijnproeven.